chełpliwy — chełpliwywi, chełpliwywszy «lubiący się chełpić, skłonny do chwalenia się; będący przejawem czyjegoś samochwalstwa; zarozumiały» Chełpliwy młodzik, uczeń. Chełpliwy uśmiech, ton … Słownik języka polskiego
chełpliwie — chełpliwieej przysłów. od chełpliwy Opowiadać chełpliwie o swoich sukcesach … Słownik języka polskiego
chełpliwość — ż V, DCMs. chełpliwośćści, blm rzecz. od chełpliwy Młodzieńcza chełpliwość. Chełpliwość czyjejś wypowiedzi … Słownik języka polskiego
nieskromny — nieskromnyni, nieskromnyniejszy 1. «wykraczający przeciw skromności, odznaczający się brakiem wstydliwości; nieprzyzwoity, bezwstydny» Nieskromne myśli, obrazy, piosenki, rozmowy. Nieskromne życie. 2. «mający wygórowane mniemanie o sobie;… … Słownik języka polskiego
próżny — próżnyni 1. «dbający o pozory, pozbawiony istotnej wartości; niegłęboki, powierzchowny, pyszałkowaty, chełpliwy» Próżna dziewczyna. Próżni ludzie. Próżne myśli. Robić coś nie dla próżnej chwały. 2. «nie dający pożądanych wyników; niepotrzebny,… … Słownik języka polskiego
chełpliwie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., chełpliwieej, {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. chełpliwy: Opowiadał chełpliwie o swoich podbojach miłosnych. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
chełpliwość — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. chełpliwośćści, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. chełpliwy: Mówić o sobie z drażniącą chełpliwością. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
